Graaien,draaien en snaaien.

Zo af en toe moet ik. Ik moet niet graag, en met mij velen denk ik, maar zo heel af en toe zijn er dingen die echt moeten. Of je wilt of niet, je moet gewoon.

Zo ook vandaag. Ik kwam er niet meer onderuit. temeer omdat het na morgen (voorlopig) weer een hele poos niet meer kan. En aangezien ik drukte niet echt wat vind, moest het dus vandaag.

Naar de kermis.

Vroeger ( oh jeh, ik word oud, ik ga het over vroeger hebben :-P) ging je het liefst vijf dagen, maar ja zo rijk was je niet. Eén dag nam Tante ons mee ( mits we haar geen tante noemden, maar dat is een ander verhaal) en later, toen we tieners gingen we gewoon. In de hoop dat die knul van alles betaalde, en verder schraapte je gewoon zoveel mogelijk bij elkaar. En ach, gewoon er zijn was natuurlijk al leuk genoeg.

De hele week geniet ik 's avonds zelfs van twee kermissen tegelijk. Dat is het voordeel van hoog wonen. Zodra het donkerder wordt zie ik de hoogste attracties oplichten. En toch komt dat feestgevoel dan altijd weer een beetje terug.


En vandaag moesten we dus even. Het leuke aan kermis is, dat iedereen zo zijn eigen dingen leuk vindt. Vriend is bijvoorbeeld gek op graaien. In mijn optiek pure oplichting, de haken staan zo slap, dat ze nog geen veertje lijken op te kunnen tillen, maar hij heeft het toch voor elkaar gekregen. Hij heeft een chihuahua voor me gegraaid! Super schattig natuurlijk.

Eigenlijk heb ik maar één echt doel op de kermis, maar ik heb me eerst nog even laten verleiden om me te laten draaien. Daar kon ik vroeger geen genoeg van krijgen. In de breakdance dit keer. En het voordeel (?!?) van op een rustige middag naar de kermis, is dat het ritje extra lang duurt. Ze krijgen de karretjes toch niet vol!

Eerlijk? Het had niet langer hoeven duren, maar het was heerlijk!

En toen , op wankele benen, door naar de echte attractie van de kermis:

Een suikerspin! Ik zal en moet er één hebben als er een kermis in de buurt staat. Alles bij elkaar hebben we misschien een half uurtje aan de kermis besteed, maar met het heerlijke zonnetje was het weer precies genoeg.

Tip van de dag: Wat moet, dat moet!

Als er een schaap over de dam is....

Gister weer een vermoeiend, maar leuk dagje geweest. Schoonzoon heeft een knieoperatie gehad, die niet echt soepel verlopen is, dus tijd voor een bezoekje. Het was schitterend weer, dus absoluut geen straf om een ritje naar Brabant te maken.

Mijn rug wordt echter nog niet erg vrolijk van verre ritten, en zeker niet als de hond aan mijn schouders hangt, dus 's morgens eerst nog een flinke wandeling met de honden in het bos, zodat we die thuis konden laten.

Rond de afgesproken tijd kwamen we aan in Brabant, waar we als echte Zuidhollanders de voorbel luidden. Uiteraard ging de poort open, en konden we, zoals het hoort, door de achterdeur naar binnen. Gelukkig ging het met het been van schoonzoon eindelijk de goede kant op, en na even bijkletsen gingen we lekker de grote tuin in, alwaar het heerlijk toeven was, met het zalige zonnetje.

De grote trekpleister was wel een flinke vijver, waar volgens de gastheer enkele kamsalamanders in zaten. Na enig speurwerk had hij er één gevonden. Pffffff, zie je nou wel, nooit, maar dan ook nooit van huis gaan zonder je camera. Maar lang leve de Galaxy, met zijn meer dan adequate camera. ( omdat ik op mijn iPad blog, foto onderaan)

Op de terugweg zijn we langs Van Cranenbroek. Één of andere megastore, waar we wel altijd een folder van krijgen, maar die voor het leuk net even te ver weg zit. We hebben onze ogen uitgekeken, wat een winkel zeg. Leuk cadeau voor mijn (deze week vijftig jaar wordende ) zus kunnen scoren, en toen rap weer naar huis, waar twee hondjes toch wel op ons zaten te wachten.

Vlak voor de Moerdijk onze reis nog 'even' moeten onderbreken. Er stond namelijk een flink uit de kluiten gewassen lam aan de verkeerde kant van het hek. En langs die weg wordt doorgaan flink doorgereden door de auto's, dus die wilden we uiteraard bij zijn vriendjes terug zetten. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. In de eerste instantie leek het erg makkelijk, en had Vriend hem al vrij snel te pakken. Dachten wij.. De wol was korter en steviger dan hij dacht, en het lam liet zich niet gewillig pakken, en trok hem ondersteboven. Uiteindelijk , met de hulp van nog wat automobilisten, is het dan toch nog gelukt, vooral dankzij Vriend om het schaap te pakken te krijgen, en aan de goede kant van het hek, bij zijn vriendjes, neer te zetten. En zo konden wij met een gerust hart onze weg weer vervolgen.

Alles bij elkaar was het dan misschien een lange, maar leuke dag.

Tip van de dag : Zo mak zijn lammetjes niet.......

Lopen in de regen.

Omdat ik het allemaal weer eens even niet zag zitten, deze week maar weer eens een bezoekje aan een wijze vrouw gebracht. In dit geval was het de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Ik kan me zo indenken dat in vroeger tijden ( 100/200 jaar geleden) dit een oudere wijze vrouw, getekend en gepokt door het leven was. Zo één van "been there,done that", die je met zachte wijze woorden weer kon wijzen op de mooie dingen in het leven, als je je in je werk/kinderen/zorgen-voor-ouders-stress weer eens voorbij gelopen was.

Daar was ik dus, en ik heb heerlijk uit kunnen huilen, én wijze woorden meegekregen. Niet alleen wijze woorden, maar ook wat "regels"om mijn genezing te bevorderen. Eén daarvan is: Iedere ochtend een half uur wandelen. Niet zo moeilijk als je honden hebt, al verzand het ochtendwandelingetje, zeker als ik moet werken vaak in een 5 minuten -even-snel-je business-doen.

Zo niet de laatste tijd natuurlijk. Dat is dan weer één van de voordelen van tijdelijk thuis zitten. Nou had ik woensdag een heerlijke ontmoeting tijdens mijn ochtend wandeling. Vlak bij mij op een tak streek een nachtegaal neer. En hij bleef nog zitten ook, ondanks dat ik ook bleef staan. En ja hoor, na een flink trillen met zijn vleugeltjes zette hij een concert in. Ge-wel-dig! Ik kan niet anders zeggen.

Overigens wist ik woensdagochtend nog niet zeker of het wel een nachtegaal was, dus dat heb ik uiteraard thuis gelijk in (op?) mijn vogel-app nagekeken. En ja hoor, het was echt een nachtegaal. nou stond er in de tekst, dat nachtegalen zich eigenlijk zelden lieten zien, dus ik voelde me dubbel bevoorrecht. En ik weet niet of het met de lente te maken heeft, maar de laatste tijd heb ik er erg veel plezier in om allerlei vogeltjes te fotograferen.

Dus, vanmorgen, gewapend met de camera met telelens weer aan de ochtend wandeling.Tevergeefs , want het begon al snel te regenen. Wat mij een zeer ongelukkige hond op leverde, want Lucky houdt echt niet van regen. Maar dan ook ECHT niet! Ze wilde gelijk omkeren, en was tamelijk overstuur dat ik niet met haar mee liep. Twee keer heeft ze nog geprobeerd de wandeling te bekorten, maar ja, regels zijn regels, en een half uur is een half uur :-P. Ach, zo hard regende het niet, en het was gewoon heerlijk om de regen weer op de blaadjes te horen neerkomen, en eerlijk gezegd, je zag al het groen gewoon groeien!

Soms is wandelen in de regen gewoon heel lekker!

Tip van de dag: Ga er eens lekker op uit als het regent!

PS Misschien binnenkort....Een foto van de nachtegaal.......

Terug bij af?

Zo, daar ben ik weer eens. Zo af en toe word je weer eens helemaal teruggeworpen naar af. Ik tenminste wel. Of er wordt gewoon te veel van je gevraagd, en in jongleren ben ik nou eenmaal nooit erg goed geweest. Dus, daar ben ik weer, tijd voor de - hetlevenisleuk- filosofie.

Helemaal verloren ben ik die niet echt hoor, want via mijn mobiele gadgets is mijn Facebook eigenlijk de plaats van mijn blog gaan innemen. Daar plaats ik toch eigenlijk wel dagelijks mijn portie -leuk- . Samen met de geweldige instagram-app komen daar bergen prachtige foto's terecht, die absoluut - hetlevenisleuk-waardig zijn.

Ik ben ten prooi gevallen aan het snel-snel-snel-tijdperk, En als er iets is wat je absoluut niet snel-snel-snel moet willen, is het genieten. En bloggen was voor mij toch vaak ook een manier om het genieten te verlengen, en het nog bewuster in me op te nemen. Dus dat wil ik weer gaan doen. Moet ik zelfs weer gaan doen. En nou klinkt moeten wel heel streng, maar soms is dat ook nodig. Soms moet je je echt realiseren dat die 'L' er echt bij hoort. Even is niks, maar Leven, daar draait het om.

De reden waardoor ik de kluts een beetje ben kwijtgeraakt is hier niet van belang, althans, die hoeft niet beschreven te worden. Dat ik er weer ben, en dat ik regelmatig de tijd voor mezelf neem om weer te gaan bloggen, daar draait het om.

Tot slot vandaag mijn 'dagfoto' ( de pinksterbloem) en een collage van wat me zo de afgelopen tijd voor de lens is gelopen en gevlogen.